Bâyezid Bestami bir gece uyku bastırıp, sabah namazına uyanamadı. Namazını kazâ edip o kadar ağlayıp inledi ki, nihayet bir ses işitti. Ses, " Ey Bâyezıd, bu günâhını affeyledim. Bu pişmanlık ve ağlamana da ayrıca yetmiş bin namaz sevâbı ihsan eyledim " diyordu. Aradan birkaç ay geçtikten sonra onu yine uyku bastırdı.
Şeytan gelip, Bâyezid'in ayağından tutarak uyandırdı ve " kalk namazın geçmek üzeredir " dedi. Bâyezid Şeytan'a " Ey mel'un! Sen hiç böyle yapmazdın. Herkesin namazının geçmesini, kazâ'ya kalmasını isterdin.
Şimdi nasıl oldu da beni uyandırdın ?" deyince Şeytan, "Birkaç ay önce sabah namazını kaçırdığında, pişmanlığın ve üzüntün sebebiyle çok ağlayıp inlediğin için ayrıca yetmiş bin namaz sevâbı almıştın.
Bu gün onu düşünerek, sadece vaktin namazının sevâbına kavuşasın da yetmiş bin namaz sevâbına kavuşamayasın diye seni uyandırdım" cevabını verdi.